Tau dees Tiet güng von den´
Kaiser Augustus de Order ut, dat de Lüd´ all nieg för de
Stüer veranlaagt warden süllen. Un dit Stüerveranlagen wier
dat ierst wil de Tiet, dat Quirinius de Landeshauptmann in Syrienland wier.
Dor reist´ denn nu jedwerein in
sien Heimat, dormit dat hei sick dor veranlagen let.
Un ok Joseph reist´ ut dat Land
Galiläa, ut de Stadt Nazareth, hen nah dat Land Judäa nah David
sien Stadt, de Bethlehem heiten deed´, dorüm dat hei ut David
sien Hus un Geslecht afstammen deed´. Hei müsst sick ok nieg
indragen laten; un sien Fru Maria, de nehm hei mit. De drög ´n
Kind ünner ´n Harten.
As sei nu dor wieren, dunn wier ok ehr
Tiet dor, dat sei tau´m Liggen kamen süll, un sei bröcht
ehren iersten lütten Jung tau Welt.. Un sei wickelt´ em in Däuker
in un läd´ em in ´ne Krüff, denn sei wüssten
nich, wohen süss mit em.
Un dor wieren Hirers dicht bi up ´n
Fell´. De waakten tau nachtslapen Tiet bi ehr Haud´. Un den´
Herrgott sien Engel kem vör ehr, un ´n hellen Glast von Gott
sien Herrlichkeit wüürd´ üm ehr rüm uplüchten,
un sei kregen grote Bang´. Dor säd´ de Engel tau
ehr: „Wäst nich bang`! Hüürt tau! Ick segg jug´
´ne grote Freud´ an, de för de Lüd´ all gellen
deit. Denn för jug´ is hüt de Heiland buren in David sien
Stadt. Dat is Christus, de Herr. Un an dit Teiken sallt ji em kennen: Ji
warden ´n lütt Kind finnen, dat trecht wickelt is un in ´ne
Krüff liggen deit.“
Un mit eis wieren bi den´ Engel
ok gor tau väl anner Engels. De laawten Gott un süngen dorbi:
„Ihr wäs Gott in de Hööchten
un Fräden up de Ierd´ för de Minschen all, de sien Wollgefallen
hemm´.“
Un as nu de Engels von ehr wedder nah´n
Himmel trügg wieren. dor säden de Hirers de ein tau´n annern:
„Wi will´n nu hengahn nah Bethlehem un will´n uns all dat ankiken,
wat de Herrgott uns weiten laten hett.“
Un sei güngen dribens hen un fünnen
Maria un Joseph un dat Lüttkind, wat dor in de Krüff leg´.
As sei´t aewerst seihn hadden, dor
vertellten s´ ehr, wat ehr oewer dit Kind seggt wier. Un all, de
´t hüren deeden, de wunnerwarkten oewer dat, wat ehr von
de Hirers anseggt wüürd´. Maria aewer deed´ all dees
Dingen tau Harten nähmen un let sei sick ümmer wedder dörch
Kopp un Hart gahn.
Un de Hirers güngen wedder trügg´
un laawten Gott un süngen em tau Ihren wägen alls dat, wat sei
hüürt un seihn hadden, so as´t tau ehr seggt wier